استفاده از رزین های دی ترپنویید حداقل از قرن ششم هجری در ایران و از قرون میانه در اروپا جهت ساخت ورنی گزارش شده و در طول زمان با دستورالعمل های مختلف بکار رفته اند. شناسایی این رزین ها در نمونه های تاریخی و بررسی دگرگونی های رخ داده در فرآیند کهنگی آن ها، به روش های مختلفی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. از این میان طیف سنجی مادون قرمز به عنوان یکی از روش هایی که نیاز به نمونه کمی داشته و ارزان و در دسترس است، همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. ساختار شیمیایی رزین های دی ترپنویید در دو دسته عمومی طبقه بندی می شوند: رزین های مرکب از ساختارهای آبیتان و پیماران شامل کلوفان و تربانتین ونیزی، و رزین های متشکل از ساختارهای لبدان و پیماران شامل سندروس و انواع کوپال. ساختارهای آبیتان تشکیل بسپار نمی دهند، اما لبدان ها فرآیند بسپارش را طی زمانی کوتاه طی می کنند و به همین دلیل نیز بیشترین کارآیی را در ورنی های روغنی – رزینی پیدا کرده اند. همین ویژگی ها موجب عملکرد متفاوت دو دسته رزین فوق طی فرآیند پیری و تولید محصولات تخریب شده که این امر تا حدود زیادی در شناسایی ساختار اصلی رزین به روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه کمک می کند. در این مقاله تلاش شده است تا به بررسی شاخصه های شناسایی رزین های دی ترپنویید در طیف بینی مادون قرمز تبدیل فوریه به روش مروری پرداخته و تلاش شده است تا شاخصه های هر رزین بر اساس گزارش های مختلف و ساختار رزین بررسی و معرفی شود. ضمن آنکه به دلیل استفاده از رزین ها در ورنی های روغنی – رزینی، شاخصه های شناسایی روغن بزرک نیز مورد بررسی و مرور قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که فرآیند اکسیداسیون رزین ها در ورنی های حلالی و روغنی – رزینی یکسان بوده اما شناسایی آن ها در ساختار ورنی های روغنی – رزینی به دلیل تاثیر اکسیداسیون روغن بر شاخصه های شناسایی طی فرآیند پیری دشوار است.

مقدمه :گیاه نوش (Platycladus orientalis) یکی از اعضای خانواده Cupressaceae است که در نواحی بسیار محدودی از شمال ایران به صورت خودرو یافت می گردد.روش ها: در این بررسی روغنهای فرار میوه و سرشاخه های برگدار با استفاده از روش کشش بخار استخراج گردید. سپس اجزای متشکله هر یک از آنها توسط دستگاه گاز کروماتوگراف – طیف سنج جرم (GC-MS) شناسایی و تعیین مقدار شد.نتایج و بحث: در روغن فرار حاصل از برگ گیاه، 21 مونوترپنویید، 28 سزکویی ترپنویید و 13 دی ترپنویید شناسایی شد که 18 عدد از ترکیبات مزبور اکسیژنه بودند. همچنین روغن فرار حاصل از میوه گیاه حاوی 27 مونوترپنویید، 22 سزکویی ترپنویید و 3 دی ترپنویید بود. در روغن مذکور نیز 22 ترکیب اکسیژنه یافت گردید. عمده ترین ترکیب موجود در هر دو روغن مورد بررسی Δ-3-Carene (به ترتیب 15.10 و 19.90 درصد روغن های فرار حاصل از برگ و میوه) بود.

هدف از این تحقیق، بررسی ماهیت رزین سندروس عرضه شده در بازار ایران بر اساس مطالعه ساختار مولکولی آن است. در این مقاله طیف زیر قرمز تبدیل فوریه رزین هایی که به نام سندروس در بازار ایران به فروش می رسند، بررسی شده و در تطبیق با طیف سه رزین مرجع کلوفان، کوپال و سندروس، ماهیت آنها مورد تحلیل قرار گرفته است. سندروس رزینی دی ترپنوییدی است که از گونه گیاهی Tetraclinis articulata Vahl. بومی شمال غربی آفریقا حاصل می شود و در ساخت انواع جلا و پوشش برای نقاشی و آثار هنری به کار می رود. چنین به نظر می رسد که در گذشته نام سندروس به انواعی از رزین ها همچون سندروس، کلوفان و کوپال اطلاق می شد. امروزه نیز رزین های مختلفی با اشکال و رنگ مختلف در بازار ایران به نام سندروس به فروش می رسند و هنرمندان معاصر هنرهای سنتی از آن برای ساخت جلای ایرانی به نام روغن کمان استفاده می کنند. نتایج نشان می دهد که هر سه نوع رزین سندروس، کلوفان و کوپال، در بازار ایران بنام سندروس عرضه می گردد.

رزین اپوکسی به علت ویژگی های فیزیکی مکانیکی ویژه ای که دارد یکی از پرکاربردترین آمیزه های گرما سخت است. دستیابی به این ویژگی ها نیازمند دانستن شرایط پخت این آمیزه ها می باشد. مطالعات به نسبت گسترده ای در زمینه سینتیک پخت آمیزه های اپوکسی مایع/آمین انجام شده و نتیجه آن ها نیز گزارش شده است اما در مورد رزین های اپوکسی جامد تاکنون هیچ گونه مطالعه سنتیکی گزارش نشده است. از آنجا که استفاده از رزین اپوکسی با جرم مولکولی بالا در کاربردهای مختلف صنعتی از جمله آمیزه های پودری بسیار مورد توجه می باشد، از این رو در این پژوهش تاثیر جرم مولکولی رزین بر سینتیک پخت آمیزه های اپوکسی/آمین بررسی شده است. مطالعات سینتیکی با استفاده از دستگاه گرماسنجی روبشی تفاضلی صورت گرفته و تحلیل نتیجه ها به کمک روش بدون مدل ویازوکین صورت گرفته است. نتیجه ها نشان داد که انرژی فعالسازی واکنش پخت آمیزه اپوکسی مایع در زمان فرایند پخت در حدود 48±2 kJ/mol می باشد که در کل فرایند پخت به تقریب ثابت باقی مانده است اما در آمیزه اپوکسی جامد با پیشرفت واکنش پخت میزان انرژی فعالسازی افزایش می یابد و این افزایش در درصد تبدیل بالای 60 درصد بسیار شدید می باشد.

رزینهای اپوکسی به علت چسبندگی عالی، چقرمگی و عایق بودن و خواص شیمیایی و فیزیکی خوب کاربردهای فراوانی در صنایع گوناگون دارند. در این پژوهش، از واکنش پلیمر شدن اپی کلروهیدرین و بیس فنول A با نسبت مولی 12 به 1 در مجاورت کاتالیزور سود رزین اپوکسی مایع با توزیع وزن مولکولی باریک سنتز شد. رزین حاصل، که به رنگ زرد روشن بود، به کمک روشهای DSC, HNMR, IR و GPC شناسایی واکی والان اپوکسی و محتوای کلر آن به وسیله تجزیه شیمیایی معین شد. برای بالا بردن خلوص محصول نحوه اضافه کردن سود و سیستم واکنش تغییر داده شد و در نهایت با اضافه کردن سود به شکل محلول 40 درصد وزنی و تقطیر همزمان اپی کلروهیدرین در واکنش و جدا کردن آب از آن، محصولی با محتوای اپوکسی 0.52 اکی والان به 100g و محتوای کلر 0.25 درصد بدست آمد. گرانروی محصول در دماهای مختلف اندازه گیری و از روش TLC برای مطالعه اجزای تشکیل دهنده رزین اپوکسی مایع استفاده شد.

فرضیه : رزین بیس مالئیمید با توجه به خواص مکانیکی و گرمایی مطلوبی که دارد می تواند در آمیخته سازی با رزین اپوکسی، خواص آن را بهبود دهد. رزین 4،'4-بیس ( مالئیمیدو)دی فنیل متان (BMI) یکی از انواع رزین های بیس مالئیمید است که قابلیت پخت هم زمان با رزین اپوکسی به وسیله عامل های پخت آمینی را دارد و می توان با چرخه پخت یکسان هر دو رزین را پخت کرد و از این راه خواص فیزیکی-مکانیکی کامپوزیت های بر پایه اپوکسی را بهبود داد.روش ها: رزین BMI با تشکیل ماده حدواسط آمیک اسید از واکنش مالئیک انیدرید و متیلن دی آنیلین (MDA) در حلال استون، سپس آبگیری از آمیک اسید تشکیل شده و بستن حلقه ایمیدی با استفاده از استیک انیدرید و سدیم استات و کاتالیزگر تری اتیل آمین سنتز شد. محصول با  طیف نمایی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR) و رزونانس مغناطیسی هسته هیدروژن (1HNMR) شناسایی شد. رزین بیس مالئیمید سنتزشده در مقادیر مختلف 10، 20، 30 و 40phr  با رزین اپوکسی DGEBA و عامل پخت MDA مخلوط شد و کامپوزیت تهیه شده از آمیخته DGEBA/BMI و الیاف شیشه و عامل پخت MDA مورد آزمون استحکام برشی بین لایه ای (ILSS) قرار گرفت. در نهایت، رفتار پخت آمیخته DGEBA/BMI با نسبت 30phr  از BMI و نسبت 38.294phr از عامل پخت MDA، با آزمون های گرماسنجی پویشی تفاضلی (DSC) دما ثابت و طیف نمایی FTIR بررسی شد.یافته ها: رزین 4،'4-بیس ( مالئیمیدو) دی فنیل متان برای بهبود خاصیت ILSS کامپوزیت تهیه شده بر پایه رزین اپوکسی DGEBA و الیاف شیشه استفاده شد. مقدار 52.50MPa به عنوان مقدار بهینه ILSS در دمای 78 درجه سلسیوس برای آمیخته دارای 30phrبیس مالئیمید به دست آمد. رزین های DGEBA و BMI به ترتیب قابلیت پخت 73 و %78 به طور هم زمان با عامل پخت MDA در دمای 160درجه سلسیوس  را دارند، به طوری که تکمیل پخت آمیخته اپوکسی و بیس مالئیمید به دمای بیش از  160 درجه مانند دمای 20 درجه سلسیوس نیاز دارد.

تلخی در آب مرکبات از سال 1932 بعنوان مشکلی در صنایع تبدیلی مرکبات مطرح بوده است. تلخی آب مرکبات به ویژه آب لیمو شیرین توسط یکی از دو ترکیب نارنجین و لیمونین یا هر دو ایجاد می گردد. روشهای آنزیمی و جذب سطحی از روشهای مطرح در تلخی زدایی می باشند. روشهای آنزیمی گران و پر هزینه بوده و نمی توانند هر دو ترکیب عامل تلخی را بطور همزمان حذف نمایند. لذا روشهای جذب سطحی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. در این روش از رزین پلی استایرن دی وینیل بنزن به عنوان جاذب به روش بستر رزین ثابت استفاده گردید و آب لیمو شیرین با 2 ساعت جریان معین از آن عبور داده شد. در نهایت آب میوه تلخی زدایی شده از نظر ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی در مقایسه با نمونه شاهد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج حاصل حاکی از آن است که رزین مذکور بجز اینکه ترکیبات عامل تلخی آب لیمو شیرین را جذب می نماید، هیچگونه اثر منفی بر سایر ترکیبات آب میوه از جمله ویتامین C و قندها ندارد و سرعت جریان 15 برابر حجم بستر در ساعت به عنوان دبی مناسب تشخیص داده شد. از آنجا که پس از فرآیند تلخی زدایی، به منظور حفظ حالت اولیه آب لیمو شیرین لازم است مقداری از پالپ میوه که قبل از تلخی زدایی از آب لیمو شیرین جدا می شود به آن اضافه گردد، نمونه هایی با مقادیر مختلف پالپ تهیه گردید و همراه نمونه شاهد (آب میوه تلخ) مورد ارزیابی چشایی قرار گرفت. نتایج حاصل از آنالیز واریانس ارزیابی چشایی مشخص نمود که از بین نمونه ها، نمونه آب میوه تلخی زدایی شده ای که 2% پالپ به آن افزاده شده بود، مطلوب ترین آب لیمو شیرین می باشد.

روغن کمان یکی از پوشش های محافظ مهم در آثار هنری ایران محسوب می شود که بر اساس مکتوبات تاریخی از ترکیبی از رزین دی ترپنویید سندروس و روغن بزرک در دمای جوش به دست می آید. همواره مساله روش ساخت و دمای پخت این محصول در منابع مختلف مورد بحث بوده است. بر همین اساس هدف این مقاله بررسی دمای پخت و تغییرات شیمیایی رخ داده در محصول طی آن است تا بتوان محصولی استاندارد جهت مصرف عمومی هنرمندان سنتی تهیه کرد. بر مبنای منابع پیشین سه رزین سندروس مراکشی، کلوفان و کوپال مانیل در کنار روغن بزرک برای تهیه روغن کمان انتخاب شده و با استفاده از آزمون های حرارتی DSC و TG/DTA تغییرات محصول در نسبت های مختلف از رزین و روغن در حین حرارت مورد بررسی قرار گرفته و تغییرات رخ داده در نهایت با طیف سنجی زیر قرمز تبدیل فوریه مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان داد که دمای پخت محصول عمدتا وابسته به تغییرات حرارتی روغن بوده و در حدود 390-380 درجه سانتی گراد رخ می دهد و واکنش های متیل زدایی، آروماتیک شدن و کربوکسیل زدایی برای تشکیل محصول نهایی رخ می دهد.

متن کامل مقاله های این شماره به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقالات به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

بیسموت وانادات به علت فعالیت در حضور نور مرئی، پایداری و مقرون به صرفه بودن یکی از پرکاربردترین نیمه رساناها برای شکافت فوتو الکتروشیمیایی آب با استفاده از نور خورشید می باشد. این نیمه رسانا علاوه بر داشتن گاف نوار مناسب معایبی همچون بازترکیب بالای الکترون-حفره را داراست . در این کار تحقیقاتی با هدف کاهش بازترکیب الکترون–حفره و افزایش بهره وری فوتو الکترود های بیسموت وانادات از تیتانیوم دی اکسید مزومتخلخل قالب گیری شده با کوپلیمر های P123، F127 و Brij 57 استفاده شد. اثر این کوپلیمر های سه و دو بلوکی بر روی خواص تیتانیوم دی اکسید مزوپروس سنتز شده با آن ها و در حضور بیسموت وانادات توسط آنالیز های FE-SEM، XRD، UV-vis وBET مورد بررسی قرار گرفت. این کوپلیمر ها با ایجاد حفراتی با اندازه های متفاوت باعث تغیر در میزان تخلخل و در نتیجه بارگزرای متفاوت بیسموت وانادات بر روی تیتانیوم دی اکسید شدند. جهت ارزیابی نتایج فوتو الکتروشیمیایی، آنالیزهای LSV و امپدانس الکتروشیمیایی بر روی فوتوالکترود ها انجام شد. آنالیز های فوتو الکترود ها، جذب در ناحیه مرئی، افزایش جریان در پتانسیل 1.23V vs RHE و مقاومت انتقال بار کم در نمونه های Meso TiO2/ BiVO4 را ثابت کرد. نتایج نشان داد که تیتانیوم دی اکسید مزوپروس قالب گیری شده، فعالیت بیسموت وانادات را تا 2.5 برابر بهبود می بخشد.